PFZW blog

Een hoopvolle maand

Het jaar 2020 was beroerd en vreemd, voor de hele wereld. Dat gold ook voor ons pensioen: het coronavirus bracht de economie zware klappen toe, met alle gevolgen voor pensioenfondsen. Maar we lijken het jaar nu wat toch wat hoopvoller uit te kunnen luiden.

November en de eerste week van december brachten hoop. De Amerikaanse verkiezingen lijken nu, na lang getouwtrek, toch echt beslecht. De uitkomst daarvan is goed nieuws voor internationale samenwerking, broodnodig voor de wereldwijde vrede, de gezamenlijke strijd tegen klimaatverandering én de bestrijding van armoede. Als die kwesties weer beter door landen samen kunnen worden aangepakt, kan dat ook een positief en kalmerend effect hebben op de onstuimige economie van de afgelopen jaren.

Het einde van de tunnel
Minstens zo’n goed nieuws was er de afgelopen maand over corona. Begin november bleken verschillende in ontwikkeling zijnde vaccins effectiever dan wetenschappers hadden durven hopen. Over de hele wereld wachten die vaccins nu op versnelde goedkeuring van de autoriteiten. In Engeland is deze week het vaccinatieprogramma al gestart, en ook in Nederland gaan we in januari naar verwachting beginnen met de inentingen. Eerst de kwetsbaren en de zorgwerkers, daarna is de rest van ons aan de beurt. We lopen nog steeds gevaar, allemaal, en moeten dus vooral zo voorzichtig mogelijk blijven. Maar er gloort wel licht aan het eind van de tunnel.

Ook deze ontwikkelingen gaven de wereldwijde financiële markten een grote opkikker, en dat hielp ook ónze financiële situatie. We zijn nog lang niet in veilige wateren, maar het ziet er een stuk beter uit dan een dikke maand geleden.

Den Haag lijkt soepel te willen zijn
Tot slot lijkt politiek Den Haag er nu van overtuigd dat het op weg naar een nieuw pensioenstelsel toch wat raar is om de pensioenen te gaan verlagen op basis van de oude regels. Er lijkt pragmatische soepelheid te komen. Ook dát is goed nieuws.

Al met al brachten de afgelopen weken dus hoop. En daar smachtten we allemaal naar…

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Pensioen zorgt voor minder ongelijkheid

Nederland geldt als een land waar het wel meevalt met de ongelijkheid tussen arm en rijk. Toch zijn de verschillen groot. Maar ons pensioenstelsel blijkt die verschillen behoorlijk kleiner te maken, zo blijkt uit een deze week gepubliceerde analyse van het CBS. 

In Nederland zijn de verschillen in inkomens tussen arm en rijk een stuk kleiner dan in veel andere landen. Maar verrassend genoeg staat Nederland wereldwijd wel op nummer twee - na de Verenigde Staten - als het gaat om de ongelijke verdeling van vermogen. Met andere woorden: een klein groepje rijke mensen bezit heel veel geld, en een grote groep mensen bezit veel minder. De rijkste tien procent Nederlanders heeft ruim 62% van al het privégeld in handen.

Pensioen is voor veel mensen het grootste vermogen
Maar wat is het geval? In deze berekeningen wordt het Nederlandse pensioenvermogen niet meegeteld. Terwijl onze gezamenlijke pensioenpot ongeveer goed is voor de helft van ons totale vermogen. Sterker nog: voor heel veel mensen is hun pensioenpot het grootste vermogen dat ze bezitten. En dat geldt juist vooral voor de minder rijke groepen: hardwerkende mensen, die elke maand samen met hun werkgever geld opzijzetten voor de oude dag.

Minder ongelijkheid door pensioen
Tellen we ons pensioenvermogen wél mee bij de berekeningen, dan blijkt het met de ongelijkheid opeens een stuk minder scheef te zitten. Dan bezit de rijkste tien procent van de Nederlanders geen 62% van al het vermogen, maar 47%. Nog steeds een bijzonder scheve verdeling, maar wel een stuk minder scheef dan wanneer het pensioen niet wordt meegeteld.

Voor wie nog werkt zeggen deze cijfers niet zoveel. Wanneer je spaarpot te klein is om de wasmachine te vervangen als die stuk gaat, wanneer je niet op vakantie kunt en moeite hebt om het schoolgeld voor je kinderen te betalen, dan zeggen statistieken helemaal niets over je persoonlijke situatie.

Maar de cijfers laten wel zien dat wanneer we samen ons pensioen regelen, dat belangrijke positieve maatschappelijke effecten heeft. En het verklaart ook waarom we, door ons pensioenstelsel, één van de landen in de wereld zijn met de minste armoede onder ouderen. Laten we dat koesteren. 

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Voor de allerlaatste keer: de rekenrente

Nog een paar blogs, en dan ik ga met pensioen. Terugkijkend op ruim tien jaar bloggen is er geen onderwerp dat hier door u en mij zo vaak ter sprake is gebracht als de vermaledijde rekenrente. Ook de afgelopen week ging het er weer over in de reacties van lezers. Ik ga daar nog één keer op in. Kort, omdat ik in herhaling val.

Lezer de heer Sparidans stelde mij deze week de volgende vraag:
“Heeft u ooit tijdens uw veelvuldige contacten met minister Koolmees, of zijn voorgangers, alsmede met de directie van DNB wel eens gewezen op deze grote verschillen [in de rekenrente] in Europa en heeft hun antwoord u overtuigd dat Nederland de beste rekenrente hanteert? Zo niet, waarom heeft u dan de vraag niet aan de rechter voorgelegd?”

De vraag over de redelijkheid van de rekenrente is hier al talloze malen beantwoord, en kwam ook uitgebreid aan bod in het videogesprek dat ik enkele weken geleden voerde met lezers van dit blog. Desondanks doe ik een poging de kwestie nogmaals toe te lichten.

Meten met twee maten
We rekenen in Nederland met de nu extreem lage risicovrije rekenrente, omdat we vinden dat pensioen zekerheid moet bieden. Maar die zekerheid is slechts schijn. De pensioenen kunnen immers worden verlaagd, en uw pensioen kan al jarenlang niet meegroeien met de stijgende prijzen en wordt daardoor minder waard. Het is dus meten met twee maten: we doen alsof pensioenen zeker zijn, maar ze zijn dat niet. Die schijnzekerheid is ook nog eens enorm kostbaar, waardoor we ons arm moeten rekenen.

Niet naar de rechter, maar de regels veranderen
Daarom pleit ik, en met mij velen, al jarenlang voor een hervorming van ons pensioenstelsel. Dat doen we in de polder en in politiek Den Haag. Waarom niet bij de rechter? Omdat de bestaande wet- en regelgeving nou juist de huidige rekenrente voorschrijven. Wil je daar iets aan doen, dan moet je dus niet naar de rechter, maar proberen de wetten en regels te veranderen. Met het pensioenakkoord gaat dat er nu eindelijk, na jaren soebatten, van komen. Dat is goed nieuws. 

Twee kanten van de medaille
De medaille heeft echter twee kanten: als we eindelijk afscheid nemen van de krankzinnig lage risicovrije rente, betekent dat ook dat we daarmee erkennen dat pensioen niet zonder risico is. Want het grootste deel van uw pensioen wordt betaald uit beleggingsrendementen. En beleggen zonder risico bestaat niet. Zonder de huidige rekenrente zullen de pensioenen makkelijker kunnen meegroeien met de stijgende prijzen. Maar het betekent ook dat in slechte tijden de pensioenen eerder omlaag kunnen gaan dan nu het geval is. Ik verwacht oprecht dat die meer beweeglijke pensioenen op termijn tot een beter resultaat leiden voor iedereen. Want door afscheid te nemen van de dure schijnzekerheid, hoeft er minder dood geld op de plank te blijven liggen.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Autorijden

Vorige week schreef ik hier over een onderzoek waaruit blijkt dat maar weinig mensen weten hoe het met hun pensioen zit. Maar moeten mensen dat wel weten? Je hebt toch je pensioenfonds om voor je oude dag te zorgen? Ik denk dat de waarheid in het midden ligt. Wij zorgen inderdaad voor uw pensioen, maar u moet er zélf wel af en toe even naar omkijken.

Naar aanleiding van ons onderzoek schreef een pensioenadvocaat deze week in de Telegraaf het volgende:

“Verder stelt Borgdorff, directeur van het op één na grootste pensioenfonds Zorg & Welzijn, dat het ’beroerd’ is gesteld met de pensioenkennis van de deelnemers. Maar, moet dat dan? Een deelnemer hoeft toch geen pensioenkennis te hebben? Ik weet ook niet hoe de motor van mijn auto werkt, maar ik kan wél goed autorijden! De deelnemer wil gewoon weten: wat betaal ik, wat krijg ik aan pensioen, vanaf wanneer en welke keuzes kan ik maken. Zo moeilijk is dat toch niet?”

De schrijver heeft natuurlijk gelijk dat we het zo eenvoudig mogelijk moeten maken. Maar in zijn vergelijking met goed autorijden en kennis van de automotor is hij erg onvolledig, en slaat daarmee de plank mis. Want van autobestuurders wordt nu juist wél verwacht dat ze het een en ander van hun auto weten en zaken in de gaten houden. Dat is op sommige fronten zelfs wettelijk verplicht.

APK, bandenspanning en onderhoud
Een autobestuurder hoeft niet zelf aan zijn motor te kunnen sleutelen. Daar heb je een garage voor. In het geval van uw pensioen zijn wij die garage. Maar van een goede autorijder en -eigenaar wordt wel wat meer gevraagd dan het stuur vasthouden en de pedalen bedienen. Je moet je aan de verkeersregels houden en heel goed opletten. Je moet voor voldoende brandstof zorgen, anders rijdt er niets. Je moet de banden op spanning houden en in actie komen als er lampjes gaan branden. Af en toe moet ook de motorkap even open, om ruitenwisservloeistof bij te vullen of het oliepeil te controleren. Je moet op tijd naar de garage voor onderhoud, met soms een wat duurdere reparatie. En tot slot moet je jaarlijks verplicht je auto laten keuren. Zodat je veilig de weg op kunt.

Voor een verplichte persoonlijke pensioenkeuring wil ik niet pleiten, maar iedereen heeft wel de verantwoordelijkheid zich af en toe een beetje in zijn pensioen te verdiepen. Wij zijn er om daarbij te helpen. En het zo makkelijk mogelijk voor u te maken.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Veel meer dan je inleg terug

Met de extreem lage rente van vandaag, staan de pensioenen onder druk. Ze kunnen al jaren niet meer meegroeien met de stijgende prijzen, en er dreigt zelfs een verlaging. Toch krijgt u zelfs onder deze omstandigheden uw ingelegde premie nog steeds ruim twee tot drie keer terugbetaald. Dat weet bijna niemand, blijkt uit recent onderzoek dat we deden onder 1.500 mensen.

Bijna een kwart van de mensen geeft aan überhaupt geen idee te hebben hoe het zit met hun pensioen. En erger nog: zestig procent van de Nederlanders is ervan overtuigd minder pensioeneuro’s terug te krijgen dan er samen met de werkgever aan premie-euro’s is ingelegd. Het tegendeel is waar: u krijgt ruim meer terug dan u inlegt. Maar slechts zes op de honderd mensen weten of geloven dat, blijkt uit ons onderzoek.

Beter inzicht
Om het vertrouwen in pensioen te versterken, komen we begin volgend jaar met nieuwe informatie voor iedereen die pensioen bij ons opbouwt. Dan is op MijnPFZW precies te zien wat u zelf, samen met uw werkgever, aan premie heeft betaald én hoeveel wij er voor u hebben bijverdiend door uw premie te beleggen. We hopen dat daarmee duidelijker wordt dat een pensioen dat je samen regelt, een goede deal is. En dat er ook straks voor iedereen pensioen is. 

Uw geld laten we groeien
We laten uw geld dus groeien. Dat doen we door het te beleggen. Verspreid over de hele wereld en over vele verschillende soorten beleggingen. Om de paar jaar maken we beleid om vast te stellen hoe we uw geld het best kunnen beleggen. Dat hebben we ook nu weer gedaan, voor de komende vijf jaar. Beleggen in een wereld in grote verandering en met grote onzekerheden is de komende jaren een flinke uitdaging. De verwachting is dat in de jaren die voor ons liggen de rendementen lager zullen zijn dan we de afgelopen jaren gewend waren. Juist dan is een goede spreiding van de beleggingen, waarbij we nadrukkelijk zoeken naar investeringen waar we wél geld voor u kunnen verdienen, van groot belang. En daarmee willen we naast een fatsoenlijk rendement, ook een betere wereld dichterbij brengen.

We gaan dat onder meer doen door meer te beleggen in zaken die een feitelijke impact hebben op een betere wereld, én een goed rendement opleveren. We gaan dat de komende jaren ook nóg beter dan voorheen meten. Zodat we weten wat werkt.

Wilt u meer weten over hoe we dat doen? U leest erover in onze beknopte verhalen over beleggen in een goed klimaat, de energietransitie, en goede gezondheidszorg. U ziet daar hoe we zorgen dat u veel meer dan uw inleg terugkrijgt. In euro’s, én in maatschappelijk rendement.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Pensioenles voor werkgevers

Wie vragen over pensioen heeft, kan natuurlijk altijd bij ons terecht. Onze medewerkers beantwoorden per mail, chat en telefoon tienduizenden vragen per jaar en op onze website is alles te vinden te vinden dat je moet weten. Maar veel werknemers stappen met pensioenvragen eerst naar hun werkgever. We hebben nu een nieuwe digitale pensioencursus om werkgevers te helpen bij het beantwoorden van die vragen.

Met de nieuwe e-learning Pensioen bij PFZW kunnen werkgevers eenvoudig en snel pensioenkennis opdoen. Waar en wanneer het handig is. Alle belangrijke vragen komen in een serie lessen van ieder ongeveer 20 minuten aan bod: wanneer kan ik met pensioen? Kan ik ook eerder of parttime met pensioen? Waar moet ik rekening mee houden als ik ziek of arbeidsongeschikt word? Wat is er voor mijn partner geregeld als ik zou overlijden?

De e-learning is vooral interessant voor HR-managers en -adviseurs, P&O-medewerkers en medewerkers van de salarisadministratie. Zij zijn immers vaak vraagbaak voor pensioenzaken.



Corona-alternatief
We bieden al veel langer cursussen en workshops aan voor werkgevers, waaronder een basiscursus pensioen. Die gaat meer de diepte in dan onze nieuwe onlinecursus, maar de basiscursus en workshops zijn door de coronamaatregelen helaas voorlopig opgeschort. De e-learning biedt nu een goed alternatief.   

Antwoorden
Iets heel anders: een paar weken terug had ik een videogesprek met een aantal lezers van dit blog. Voorafgaand aan dat gesprek waren veel vragen gesteld. We hebben toegezegd die vragen ook schriftelijk te beantwoorden. Dat is inmiddels gebeurd. U vindt hier de vragen en antwoorden.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Alarmerend veel zieken in de zorg

In de zomermaanden stonden in de zorgsector iedere dag zo’n 60.000 werknemers aan de kant wegens ziekteverzuim. Dat zijn er fors meer dan een jaar eerder, en in deze cijfers tellen de mensen die in thuisquarantaine zaten of wachtten op een corona-testuitslag nog niets eens mee. De hoge werkdruk, mede veroorzaakt door corona, lijkt een hoofdrol te spelen bij de hoge verzuimcijfers.

Wie nog steeds niet gelooft dat corona een groot probleem is voor ons allemaal, zou bij zinnen moeten komen bij het zien van de ziekteverzuimcijfers onder het zorgpersoneel in ons land. Het ziekteverzuim in de sector is al jaren hoog, vooral door de hoge werkdruk in ziekenhuizen, instellingen voor geestelijke gezondheidszorg, gehandicaptenzorg en de verpleeg- en thuiszorg. Maar deze zomer worden verdrietige records gebroken. In de lente, tijdens de eerste coronagolf, is extreem veel gevraagd van verplegend personeel en andere zorgmedewerkers. Die tropenmaanden eisen nu hun tol, versterkt door de tweede golf die nu over ons land spoelt. 

Zorgen
De hoge uitval onder zorgwerkers is buitengewoon ernstig, voor ons allemaal. Want allemaal kunnen we morgen zorg nodig hebben. Handen tekort aan het bed? Daar willen we dan niet aan denken. Maar het ziekteverzuim is vooral ook ernstig voor de zorgwerkers zélf. Want de toch al te hoge werkdruk neemt alsmaar verder toe wanneer veel collega’s op verpleegafdelingen, intensive care-units en in verzorgingstehuizen uitvallen. Zo ontstaat een zichzelf versterkende trend. Want wie nog aan het werk is en steeds harder moet rennen door personeelsgebrek, loopt ook zelf een grotere kans op een gegeven moment kopje onder te gaan. Op de korte termijn leidt dat tot schrijnende situaties op de werkvloer. En op de langere termijn zorgt het voor een minder aantrekkelijke sector, waar minder mensen willen werken. Dan wordt de negatieve spiraal nog ernstiger. 

Samen zoeken naar oplossingen
We kunnen dit probleem alleen samen oplossen. De politiek kan zorgen voor fatsoenlijke budgetten in de zorg, met bijbehorende aantrekkelijke salarissen. Werkgevers kunnen, samen met werknemers, zorgen voor goede en plezierige werkomstandigheden, waar flexibiliteit altijd twee kanten op gaat. Niet alleen flexibiliteit die handig is voor de werkgever, maar ook flexibiliteit die het voor medewerkers mogelijk maakt privé en werk soepel te combineren.

Helpen met cijfers
Ook wij proberen, samen met onze uitvoeringsorganisatie PGGM, een steentje bij te dragen. Dat doen we onder meer door arbeidsmarkt- en verzuimdata van PGGM-dochter Vernet beschikbaar te stellen aan de zorgsector. Vernet beheert data van zo’n 400 zorginstellingen. Die cijfers kunnen werkgevers helpen bij een betere langetermijn-personeelsplanning. En dat kan weer helpen bij het voorkomen van personeelskrapte.

Zo proberen we op bescheiden schaal bij te dragen aan een gezonde sector. Voor ons allemaal, en vooral voor de mensen die zo goed voor ons zorgen wanneer dat nodig is.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Ongekend onzeker

Deze week riep internationaal adviesbureau Mercer het Nederlandse pensioenstelsel opnieuw uit tot het beste ter wereld. Dat is mooi, maar toch is er geen reden tot tevredenheid. We kunnen onze ambities om uw pensioen te laten meegroeien met de stijgende prijzen namelijk niet waarmaken. Daarom is het de hoogste tijd voor verandering.

Die noodzakelijke verandering gaat er met het pensioenakkoord gelukkig komen. Maar de invoering van nieuwe wet- en regelgeving en de introductie van een nieuw pensioenstelsel kost nog enkele jaren. De problemen zijn dus op korte termijn nog niet opgelost: pensioenfondsen zitten knel tussen de huidige regels en de economische omstandigheden met een extreem lage rente. Dat laten onze nieuwste cijfers opnieuw zien.

Een oud liedje
Een paar dagen geleden presenteerden we onze resultaten over het derde kwartaal. Het is zo langzamerhand een oud liedje: een positief rendement, maar het effect daarvan werd deels tenietgedaan door een nóg verder dalende rente. Onze financiële positie verbeterde iets, maar we zitten wel nog nipt onder de stand die we moeten halen om te voorkomen dat volgend jaar de pensioenen omlaag moeten. Hoe dat de komende maanden gaat uitpakken, durf ik niet te zeggen. Want het laatste kwartaal van dit jaar is ongekend onzeker. We kijken aan tegen een vrijwel wereldwijde opleving van het coronavirus. En begin november gaan de Amerikanen naar de stembus. Het effect van die verkiezingen op de wankele wereldwijde economie is niet te voorspellen.

Een opvolger
Het zijn woelige tijden voor pensioenfondsen, al jarenlang. Daarom ben ik blij dat vanaf 1 januari 2021 John Landman directeur wordt van PFZW. Hij volgt mij op, omdat ik dan zelf met pensioen ga. Met John halen we iemand in huis met diepgaande kennis van de pensioensector en veel leidinggevende ervaring. Ik ben ervan overtuigd dat hij goed op uw én mijn pensioen gaat passen. Juist in deze onzekere tijden.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Een geanimeerd gesprek

Ik keek er al een paar weken naar uit: het videogesprek met lezers van dit blog. Afgelopen woensdag was het zover. Het werd een geanimeerde sessie, met een kleine, kritische en goed voorbereide groep deelnemers. Dank voor de getoonde betrokkenheid!   

Voorafgaand aan de sessie waren al veel vragen gesteld. Die zijn voor een deel besproken. Binnenkort zullen we hier een document plaatsen met ook de schriftelijke antwoorden op een groot aantal vragen. De deelnemers aan het gesprek krijgen volgende week ook nog een verslagje toegestuurd. 

Eensgezind
Over lang niet alles dat in het gesprek langskwam was overeenstemming, maar mij viel op dat op een belangrijk thema toch eensgezindheid bestond: u én wij zijn het erover eens dat de huidige spelregels voor pensioenfondsen een goed pensioen al jarenlang in de weg staan. Door de strenge spelregels en de extreem lage rente moeten we de sterk gegroeide pensioenvermogens oppotten en kunnen de pensioenen al lange tijd niet meegroeien met de stijgende prijzen. Die spelregels moeten daarom veranderen. Daarover was iedereen het eens. Maar over hóe de regels moeten veranderen, verschilden we van mening.

Afsplitsen of de barricades op?
Een deelnemer aan het gesprek vroeg zich af of de huidige gepensioneerden niet konden worden afgesplitst van het pensioenfonds, waarin jong en oud nu samen meedoen. Dat lijkt mij geen goed idee. Juist door risico’s van beleggen (en andere risico’s) samen te delen, is op termijn iedereen beter af.

Een andere deelnemer aan het gesprek vond dat we samen de barricades op zouden moeten, om te protesteren tegen de huidige spelregels. Dat is ook wat wij de afgelopen jaren hebben gedaan. Alleen stonden we niet met een spandoek op het Malieveld, maar liepen we de deur plat in politiek Den Haag. Dat is ónze manier om voor uw belangen op te komen.

Minder op de plank
Ik geloof dat het pensioenakkoord, waarin de huidige rekenrente wordt losgelaten, echt kan helpen om een beter pensioen dichterbij te brengen. Doordat we straks afscheid nemen van de buitengewoon dure schijnzekerheid die we nu suggereren, kunnen pensioenen makkelijker meebewegen met de economie. Eerder omhoog, en eerder omlaag. Dat klinkt misschien als meer onzekerheid. Maar het betekent vooral dat er minder ongebruikt geld op de plank hoeft te blijven liggen om de schijnzekerheid te financieren. En geld dat niet op de plank hoeft te liggen, kan worden uitgekeerd.  

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Eenzaam

Deze week is het de Week tegen Eenzaamheid. Eenzaamheid komt onder alle lagen van de bevolking voor, maar alleenstaande ouderen zijn een extra kwetsbare groep. Dat geldt nog meer in deze tijd, waarin het coronavirus sociale contacten zeker voor ouderen bemoeilijkt. 

De medewerkers van onze klantenservice en andere collega’s dragen bij aan de Week tegen Eenzaamheid. We hebben een telefoonteam van veertien mensen die deze week enkele honderden alleenstaande gepensioneerden bellen. We deden dat al eerder, middenin de coronacrisis van dit voorjaar.

Het doel van de actie is eenvoudig: een praatje maken. De meeste ouderen die we spreken stellen dat zeer op prijs. En ook voor onze eigen mensen zijn de gesprekken waardevol, omdat het prettig is iets kleins maar moois te kunnen doen voor onze gepensioneerden.

Rolletje plakband
Af en toe blijkt in de gesprekken dat we een bescheiden helpende hand kunnen toesteken. Zo spraken we een mevrouw die ansichtkaarten maakt voor een goed doel, maar door haar dubbelzijdige plakband heen was. Vanwege corona durfde ze de deur niet meer uit om dit te kopen. Onze medewerker nam bij het boodschappen doen een rolletje voor haar mee en heeft dat op de post gedaan.

Een lach en een traan
Er wordt tijdens de gesprekken veel gelachen, maar soms is er ook verdriet. Zo is het schrijnend om te horen van ouderen die weinig of geen sociaal contact meer hebben, omdat er geen familie in de buurt is en vrienden om hen heen langzaam wegvallen. Ook het verhaal van een oudere in een rolstoel die dringend op zoek was naar iemand om eens een ommetje te kunnen maken, maakte indruk op onze mensen. Deze meneer hebben we via de Zilverlijn (zie hieronder) kunnen helpen aan een vrijwilliger om af en toe een wandeling mee te kunnen maken. Soms sturen we na een gesprek een bloemetje of een persoonlijk kaartje. Een klein en warm gebaar, maar dat gaat natuurlijk niet het probleem verhelpen.

Naar elkaar omkijken
Het probleem van eenzaamheid kunnen we alleen samen oplossen. In de stad, in de buurt en in het dorp; we moeten allemaal een beetje naar elkaar omkijken. In deze tijd is dat belangrijker dan ooit. Een kort praatje, samen een blokje om of even informeren of je op weg naar de supermarkt nog een boodschap kunt meenemen voor je oude buurvrouw; zo simpel kan het zijn.  

U kunt ook vrijwilliger worden bij de Zilverlijn. Dat is een initiatief van het Ouderenfonds, waar ouderen zich kunnen aanmelden om eens per week door een vrijwilliger gebeld te worden. Gewoon, voor een praatje.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog