PFZW blog

Ongekend onzeker

Deze week riep internationaal adviesbureau Mercer het Nederlandse pensioenstelsel opnieuw uit tot het beste ter wereld. Dat is mooi, maar toch is er geen reden tot tevredenheid. We kunnen onze ambities om uw pensioen te laten meegroeien met de stijgende prijzen namelijk niet waarmaken. Daarom is het de hoogste tijd voor verandering.

Die noodzakelijke verandering gaat er met het pensioenakkoord gelukkig komen. Maar de invoering van nieuwe wet- en regelgeving en de introductie van een nieuw pensioenstelsel kost nog enkele jaren. De problemen zijn dus op korte termijn nog niet opgelost: pensioenfondsen zitten knel tussen de huidige regels en de economische omstandigheden met een extreem lage rente. Dat laten onze nieuwste cijfers opnieuw zien.

Een oud liedje
Een paar dagen geleden presenteerden we onze resultaten over het derde kwartaal. Het is zo langzamerhand een oud liedje: een positief rendement, maar het effect daarvan werd deels tenietgedaan door een nóg verder dalende rente. Onze financiële positie verbeterde iets, maar we zitten wel nog nipt onder de stand die we moeten halen om te voorkomen dat volgend jaar de pensioenen omlaag moeten. Hoe dat de komende maanden gaat uitpakken, durf ik niet te zeggen. Want het laatste kwartaal van dit jaar is ongekend onzeker. We kijken aan tegen een vrijwel wereldwijde opleving van het coronavirus. En begin november gaan de Amerikanen naar de stembus. Het effect van die verkiezingen op de wankele wereldwijde economie is niet te voorspellen.

Een opvolger
Het zijn woelige tijden voor pensioenfondsen, al jarenlang. Daarom ben ik blij dat vanaf 1 januari 2021 John Landman directeur wordt van PFZW. Hij volgt mij op, omdat ik dan zelf met pensioen ga. Met John halen we iemand in huis met diepgaande kennis van de pensioensector en veel leidinggevende ervaring. Ik ben ervan overtuigd dat hij goed op uw én mijn pensioen gaat passen. Juist in deze onzekere tijden.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Een geanimeerd gesprek

Ik keek er al een paar weken naar uit: het videogesprek met lezers van dit blog. Afgelopen woensdag was het zover. Het werd een geanimeerde sessie, met een kleine, kritische en goed voorbereide groep deelnemers. Dank voor de getoonde betrokkenheid!   

Voorafgaand aan de sessie waren al veel vragen gesteld. Die zijn voor een deel besproken. Binnenkort zullen we hier een document plaatsen met ook de schriftelijke antwoorden op een groot aantal vragen. De deelnemers aan het gesprek krijgen volgende week ook nog een verslagje toegestuurd. 

Eensgezind
Over lang niet alles dat in het gesprek langskwam was overeenstemming, maar mij viel op dat op een belangrijk thema toch eensgezindheid bestond: u én wij zijn het erover eens dat de huidige spelregels voor pensioenfondsen een goed pensioen al jarenlang in de weg staan. Door de strenge spelregels en de extreem lage rente moeten we de sterk gegroeide pensioenvermogens oppotten en kunnen de pensioenen al lange tijd niet meegroeien met de stijgende prijzen. Die spelregels moeten daarom veranderen. Daarover was iedereen het eens. Maar over hóe de regels moeten veranderen, verschilden we van mening.

Afsplitsen of de barricades op?
Een deelnemer aan het gesprek vroeg zich af of de huidige gepensioneerden niet konden worden afgesplitst van het pensioenfonds, waarin jong en oud nu samen meedoen. Dat lijkt mij geen goed idee. Juist door risico’s van beleggen (en andere risico’s) samen te delen, is op termijn iedereen beter af.

Een andere deelnemer aan het gesprek vond dat we samen de barricades op zouden moeten, om te protesteren tegen de huidige spelregels. Dat is ook wat wij de afgelopen jaren hebben gedaan. Alleen stonden we niet met een spandoek op het Malieveld, maar liepen we de deur plat in politiek Den Haag. Dat is ónze manier om voor uw belangen op te komen.

Minder op de plank
Ik geloof dat het pensioenakkoord, waarin de huidige rekenrente wordt losgelaten, echt kan helpen om een beter pensioen dichterbij te brengen. Doordat we straks afscheid nemen van de buitengewoon dure schijnzekerheid die we nu suggereren, kunnen pensioenen makkelijker meebewegen met de economie. Eerder omhoog, en eerder omlaag. Dat klinkt misschien als meer onzekerheid. Maar het betekent vooral dat er minder ongebruikt geld op de plank hoeft te blijven liggen om de schijnzekerheid te financieren. En geld dat niet op de plank hoeft te liggen, kan worden uitgekeerd.  

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Eenzaam

Deze week is het de Week tegen Eenzaamheid. Eenzaamheid komt onder alle lagen van de bevolking voor, maar alleenstaande ouderen zijn een extra kwetsbare groep. Dat geldt nog meer in deze tijd, waarin het coronavirus sociale contacten zeker voor ouderen bemoeilijkt. 

De medewerkers van onze klantenservice en andere collega’s dragen bij aan de Week tegen Eenzaamheid. We hebben een telefoonteam van veertien mensen die deze week enkele honderden alleenstaande gepensioneerden bellen. We deden dat al eerder, middenin de coronacrisis van dit voorjaar.

Het doel van de actie is eenvoudig: een praatje maken. De meeste ouderen die we spreken stellen dat zeer op prijs. En ook voor onze eigen mensen zijn de gesprekken waardevol, omdat het prettig is iets kleins maar moois te kunnen doen voor onze gepensioneerden.

Rolletje plakband
Af en toe blijkt in de gesprekken dat we een bescheiden helpende hand kunnen toesteken. Zo spraken we een mevrouw die ansichtkaarten maakt voor een goed doel, maar door haar dubbelzijdige plakband heen was. Vanwege corona durfde ze de deur niet meer uit om dit te kopen. Onze medewerker nam bij het boodschappen doen een rolletje voor haar mee en heeft dat op de post gedaan.

Een lach en een traan
Er wordt tijdens de gesprekken veel gelachen, maar soms is er ook verdriet. Zo is het schrijnend om te horen van ouderen die weinig of geen sociaal contact meer hebben, omdat er geen familie in de buurt is en vrienden om hen heen langzaam wegvallen. Ook het verhaal van een oudere in een rolstoel die dringend op zoek was naar iemand om eens een ommetje te kunnen maken, maakte indruk op onze mensen. Deze meneer hebben we via de Zilverlijn (zie hieronder) kunnen helpen aan een vrijwilliger om af en toe een wandeling mee te kunnen maken. Soms sturen we na een gesprek een bloemetje of een persoonlijk kaartje. Een klein en warm gebaar, maar dat gaat natuurlijk niet het probleem verhelpen.

Naar elkaar omkijken
Het probleem van eenzaamheid kunnen we alleen samen oplossen. In de stad, in de buurt en in het dorp; we moeten allemaal een beetje naar elkaar omkijken. In deze tijd is dat belangrijker dan ooit. Een kort praatje, samen een blokje om of even informeren of je op weg naar de supermarkt nog een boodschap kunt meenemen voor je oude buurvrouw; zo simpel kan het zijn.  

U kunt ook vrijwilliger worden bij de Zilverlijn. Dat is een initiatief van het Ouderenfonds, waar ouderen zich kunnen aanmelden om eens per week door een vrijwilliger gebeld te worden. Gewoon, voor een praatje.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Razendsnel internet: een goede pensioeninvestering

We investeren uw pensioengeld om het te laten groeien, zodat u beduidend meer terugkrijgt dan u inlegt. Als het even kan, investeren we graag in projecten die behalve financieel, ook maatschappelijk rendement opleveren. Wanneer een dergelijke investering ook nog in Nederland kan, is het helemaal mooi. Deze week deden we zo’n belegging, in een Nederlands glasvezelbedrijf.  

We investeren in Eurofiber, dat een zakelijk glasvezelnetwerk exploiteert van ruim 37.000 kilometer en daarnaast negen eigen datacenters heeft. Niet alleen in Nederland, maar ook in België, Frankrijk en binnenkort in Duitsland.

Passend
De belegging in Eurofiber past om verschillende redenen goed bij ons. Allereerst levert het bedrijf hoogwaardige glasvezelverbindingen aan ongeveer driekwart van de Nederlandse gezondheidszorginstellingen en universiteiten. We steken dus geld in belangrijke infrastructuur voor de sector waarvoor we werken. Daarnaast is het een Nederlandse belegging, en we beleggen zoals gezegd graag dichtbij huis. Meer dan de helft van het Nederlandse telefoonverkeer loop via het netwerk van Eurofiber, en ook in het binnenlandse energie- en stedennetwerk speelt het bedrijf een belangrijke rol. Een andere reden voor deze investering is dat we een goed en stabiel langetermijnrendement verwachten, omdat snelle glasvezelverbindingen in een toekomst met toenemend dataverkeer cruciaal zijn. Dat geldt zeker ook in de zorgsector, waar allerlei technologische ontwikkelingen zorgen voor een snelle groei van dat dataverkeer. 

Groene innovatie
Tot slot past een investering in glasvezel bij onze groene ambities. Razendsnelle internetverbindingen worden steeds belangrijker, en kunnen substantieel bijdragen aan een groenere economie. Want nu we door de coronacrisis massaal het thuiswerken hebben ontdekt, reizen we minder en stoten we daardoor minder CO2 uit. Mijn verwachting is dat, ook nádat we corona hebben verslagen, thuiswerken meer dan voorheen de norm blijft. Dat vraagt wel om vlekkeloze en snelle videoverbindingen. Glasvezel zorgt daarvoor.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Evenwichtigheid

De premie die werknemers en werkgevers vandaag voor pensioen betalen, is gezien de huidige lage rente eigenlijk iets te laag. Dat gaat in het huidige pensioenstelsel ten koste van de financiële gezondheid van het fonds. En daarvan heeft iedereen nadeel, ook gepensioneerden. Is dat redelijk? En vooral: draagt dat bij aan een evenwichtige solidariteit tussen jong en oud?

Het waren enkele van de vragen die de afgelopen week werden besproken door lezers van dit blog. En het zijn zeer terechte vragen.

Premie omhoog, langer doorwerken
Allereerst is het goed om vast te stellen dat de pensioenpremies tegenwoordig fors hoger zijn dan pak ‘m beet twintig jaar geleden. In het oudste jaarverslag dat nog op onze website te vinden is, leest u bijvoorbeeld dat in het jaar 2002 het premiepercentage voor de basispensioenregeling 5,8% bedroeg. Daarnaast werd er destijds 4,4% premie betaald voor het toenmalige FLEX-pensioen, waarmee je eerder kon stoppen met werken. Vandaag bedraagt de premie voor de basisregeling 22,4%, met daarbovenop nog 1,1% voor de overgangsregelingen.

De huidige generatie werknemers betaalt niet alleen een relatief hoge premie, maar moet ook een stuk langer doorwerken (en premie betalen) dan vroeger gebruikelijk was. Al met al betekent het dat jongere generaties minder euro’s aan pensioen terugkrijgen voor hun ingelegde premie dan oudere generaties. 

Dat neemt niet weg dat er vandaag te weinig premie wordt betaald. En dat gaat ten koste van het collectief, waartoe vanzelfsprekend ook de gepensioneerden horen.

Evenwichtige belangenafweging
Het bestuur, met daarin vertegenwoordigers van werknemers, werkgevers én gepensioneerden, maakt jaarlijks de afweging tussen premiehoogte, pensioenopbouw en het al dan niet verhogen of verlagen van pensioenen. Evenwichtigheid speelt bij die afweging een hoofdrol. In dit specifieke geval is die afweging dat werknemers feitelijk inderdaad te weinig premie betalen, maar gepensioneerden nu een uitkering ontvangen die feitelijk te hoog is, als we rekening houden met de dekkingsgraad van het fonds. Jong én oud zorgen er momenteel, in de huidige pensioenregeling, dus beiden voor dat er wordt ingeteerd op de collectieve pensioenpot.

Premie omhoog?
Dat gezegd hebbende: de situatie dat er te weinig premie wordt betaald, kan niet eeuwig blijven bestaan. Want zoals een lezer terecht stelt: “Het is immers duidelijk dat dit onder andere ten koste gaat van de uitkeringen aan reeds gepensioneerden.” De premie moet daarom volgend jaar wellicht omhoog, zoals ik hier al eerder schreef.

Tegelijkertijd is de andere kant van de medaille dat een pensioenuitkering van 100% bij een dekkingsgraad die ruim ónder de 100% ligt, ten koste gaat van het pensioen van toekomstig gepensioneerden. Ook dat kan niet eeuwig blijven duren.

Transparant
Bij een aantal lezers leek ook het idee te leven dat wij niet transparant zijn over de financiële gevolgen van een te lage premie. Dat beeld wil ik graag corrigeren. Ieder kwartaal geven wij, voor iedereen toegankelijk, exact inzicht in de effecten van de premie op de dekkingsgraad. Dat doen we in ons kwartaalbericht. Daarin vindt u steeds dit tabelletje:

In deze tabel wordt omschreven welke factoren in welke mate invloed hebben gehad op de ontwikkeling van de dekkingsgraad, de thermometer die onze financiële gezondheid weergeeft. U ziet hierboven dat de premie in het tweede kwartaal van dit jaar een negatieve invloed had op de dekkingsgraad van 0,3%. Dit soort informatie heeft het pensioenfondsbestuur nodig om te kunnen beoordelen of beslissingen evenwichtig uitpakken en we delen die (daarom) ook met de buitenwereld.

Videogesprek
De kwestie van evenwichtigheid zal ongetwijfeld verder aan bod komen tijdens het videogesprek dat ik op 14 oktober heb met de lezers. Ik neem naar dat gesprek ook een van onze rekenmeesters mee, actuaris Dick Boeijen. Hij is nauw betrokken bij de discussie over de houdbaarheid van ons pensioenstelsel. Daarmee is Dick ook de uitgelezen persoon om vragen over de effecten van de premiehoogte - op korte én langere termijn - te beantwoorden. 

We kijken uit naar het gesprek met u!

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Prinsjesdag: solidariteit tussen generaties

Afgelopen dinsdag was het Prinsjesdag. De dag verliep anders dan anders. Geen rijtoer met de gouden koets, geen bijeenkomst in de Ridderzaal en geen balkonscène met het koninklijk paar. Maar er was natuurlijk wél een troonrede. Daarin sprak de koning nadrukkelijk over de noodzakelijke solidariteit tussen jong en oud.

De solidariteit tussen jong en oud is actueel, om verschillende redenen. Allereerst is er natuurlijk de coronacrisis. Ouderen lopen de grootste risico’s wanneer ze het virus oplopen en moeten dus extra voorzichtig zijn, met alle gevolgen voor hun bewegingsvrijheid en sociale contacten. Maar ook van jongere generaties wordt nu veel gevraagd, juist ook ter bescherming van ouderen en andere kwetsbare mensen. De koning zei het - namens het kabinet - zo:

“… juist in tijden van plotselinge schokken is het zaak oog te houden voor de lange termijn. Dat zijn we verplicht aan de jongeren, die de laatste maanden niet alleen moesten inleveren op hun leven nu, maar ook op hun vooruitzichten voor straks.” 

Pensioen en klimaat
De koning noemde nog twee andere voorbeelden om de noodzaak te beschrijven van lange termijn solidariteit tussen jong en oud: ons pensioen en het klimaat. Dat zijn bij uitstek onderwerpen die meerdere generaties raken, en waarbij de keuzes en het gedrag van de ene generatie gevolgen hebben voor de volgende generatie. Op beide dossiers zijn deze regeerperiode akkoorden gesloten, die de komende maanden en jaren moeten worden uitgewerkt. Die uitwerking én de uitvoering daarvan vragen een lange adem, aldus de koning. Ergens volgend jaar gaat het wetsvoorstel voor de vernieuwing van ons pensioenstelsel naar de Tweede Kamer, zo verwacht de regering. Ik hoop van harte dat er geen verder uitstel nodig zal zijn. Én ik hoop dat in de uitwerking van het pensioenakkoord de solidariteit tussen jong en oud evenwichtig vorm krijgt, op een manier die bij álle generaties op draagvlak kan rekenen.

Een herhaalde uitnodiging
Vorige week nodigde ik de lezers van dit blog uit voor een videogesprek over de vele vragen die er leven rondom het hoe en waarom van de aanstaande pensioenhervorming. Dat gesprek wil ik graag met u voeren op woensdag 14 oktober, van 16:00 uur tot 18:00 uur.

Er heeft zich inmiddels een aantal geïnteresseerden gemeld, maar er is nog plek. Wilt u meedoen? Stuurt u dan een mailtje naar woordvoering@pfzw.nl. U krijgt dan van ons een uitnodiging met nadere details toegestuurd.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

We leven langer, maar misschien ietsje minder lang dan gedacht

We leven in Nederland steeds langer, net als in grote delen van de rest van de wereld. Nieuwe cijfers laten zien dat die stijging van de levensverwachting waarschijnlijk wel wat minder hard gaat dan eerder werd gedacht.

Onze levensverwachting stijgt al tientallen jaren in een stevig tempo. Dat komt doordat we gezonder leven, minder roken en vooral ook door het fantastische werk van de mensen in de gezondheidszorg en de medische wetenschap. In 1950 was de gemiddelde levensverwachting in Nederland voor vrouwen (onze meeste deelnemers zijn vrouw) bij geboorte ruim 72,5 jaar. Vorig jaar was dat opgelopen naar ruim 83,5 jaar. We leven nu dus gemiddeld maar liefst 11 jaar langer dan in 1950.

Hoe lang leeft een 65-jarige nog?
Die snel toegenomen levensverwachting is een fantastische ontwikkeling en zegt veel over de kwaliteit van onze samenleving. Ons pensioen wordt er tegelijkertijd wel een stuk duurder van. Want langer leven betekent natuurlijk ook langer van je pensioen genieten. Voor pensioenfondsen is niet zozeer de levensverwachting bij geboorte van belang, maar de gemiddelde resterende levensverwachting van een 65-jarige. Met andere woorden: hoe lang leeft iemand nog die de vijfenzestig jaar heeft bereikt? Dat zijn immers de mensen die een pensioenuitkering ontvangen, hoewel steeds meer mensen ook later met pensioen gaan dan op 65-jarige leeftijd

In ons oprichtingsjaar 1970 had een 65-jarige vrouw gemiddeld nog een kleine 17 jaar te leven. Nu is dat voor een 65-jarige vrouw gemiddeld bijna 22 jaar. Dat betekent dus bijna vijf jaar langer leven en ook vijf jaar langer pensioen. Om dat langere pensioen betaalbaar te houden, moeten we allemaal wat langer doorwerken dan vroeger gebruikelijk was.

Nieuwe cijfers
Deze week publiceerden de rekenmeesters van het Actuarieel Genootschap nieuwe voorspellingen over de levensverwachting. Die is wat naar beneden bijgesteld. Voor mensen die in 2020 geboren worden, is de levensverwachting ongeveer een jaar korter geworden dan in de voorspellingen van 2 jaar geleden. Voor mannen is die nu 89,3 jaar, voor vrouwen 91,7 jaar. Ook de levensverwachting voor 65-jarigen is wat gedaald, met ongeveer een half jaar. De effecten van de corona-pandemie zijn in deze nieuwe cijfers nog niet meegenomen.

Voor pensioenfondsen betekenen deze nieuwe cijfers dat de dekkingsgraad volgend jaar ongeveer met 2% zal stijgen. Want als we iets minder snel ouder worden dan gedacht, betekent dat ook iets minder pensioenuitkeringen. Voor onze financiële gezondheid is dat gunstig, maar dat neemt niet weg dat ik u allen een lang en goed leven toewens.

In gesprek: een uitnodiging
Iets heel anders: twee weken geleden kondigde ik aan graag in gesprek te gaan met de lezers van dit blog, vooral naar aanleiding van vragen over het hoe en waarom van de aanstaande pensioenhervorming. Inmiddels hebben we voor dat gesprek een tijdstip kunnen prikken: woensdag 14 oktober, van 16:00 uur tot 18:00 uur. Ik hoop dat u kunt en nodig u van harte uit om mee te doen. Wilt u deelnemen aan dit gesprek, dat vanwege de coronabeperkingen via een videoverbinding zal verlopen, stuurt u dan een mailtje naar woordvoering@pfzw.nl. U krijgt dan van ons een uitnodiging met nadere details toegestuurd.

Ik weet dat een aantal van u de voorkeur geeft aan een schriftelijke reactie op de vragen die hier gesteld zijn. Toch zou ik graag eerst met u in gesprek gaan. Mijn ervaring is dat dit verhelderend kan werken. Ik neem bovendien twee door de wol geverfde experts mee naar dit gesprek. Zij kunnen ook de technische details van het pensioenakkoord aan u toelichten. Ik ben benieuwd naar de aanmeldingen!

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Studenten helpen de kinderopvang

Als je zwaar werk in de sector zorg en welzijn doet, is het niet vanzelfsprekend dat je gezond en wel je pensioen haalt. Bij PFZW denken we graag na over hoe je makkelijker fit kunt blijven werken, ook als je een jaartje ouder wordt. Maar dat kunnen we niet alleen. Ik ben daarom blij dat studenten van de Technische Universiteit Delft met ons meedenken.

Pedagogisch medewerkers in de kinderopvang hebben fysiek zwaar werk. Baby’s, peuters en kleuters zijn klein. Wie de hele dag voor ze zorgt, ze wijzer maakt en met ze speelt, moet dus veelvuldig bukken en door de knieën. Dat vraagt veel van je lichaam en leidt tot slijtage. Schouder-, nek- en rugklachten komen in de sector dan ook regelmatig voor.

Zestien studenten van de opleiding Industrieel Design van de Technische Universiteit Delft gaan vanaf deze week de uitdaging aan om een slimme oplossing te bedenken voor het verminderen van de fysieke belasting in de kinderopvang. De Delftse studenten strijden met hun slimme oplossingen om de PFZW Design Award 2020. Die prijs hebben we in het leven geroepen om gezond werken, ook op oudere leeftijd, te stimuleren. Want mensen in de sector zorg en welzijn werken altijd hard voor anderen. Daarom doen we graag wat terug.

Afgelopen woensdag maakten de studenten kennis met de mensen van de SWKGroep, een organisatie voor kinderopvang, zorg, buurtzorg en onderwijs. Die organisatie dient de komende tijd als proeftuin. De studenten gaan er samen met pedagogisch medewerkers aan de slag met ideeën die gezonder werken mogelijk maken. Voor de studenten is dit de eindopdracht van hun bachelorstudie. In november presenteren ze hun oplossingen en bepaalt een jury wie de prijs wint. De winnaar gaan we ondersteunen bij het verder uitwerken van de ideeën. We hopen dat de hele sector daar dan van kan profiteren.

Meer weten en zien waarmee de studenten aan de slag gaan? Dat kan op beterewereld.pfzw.nl en Instagram @pfzwpensioen.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

In gesprek

Vorige week schreef ik hier dat we graag naar u luisteren. Dat leverde kritische reacties op, vooral over het gebrek aan antwoorden op vragen die door lezers van dit blog gesteld worden. Ik ga daarover graag binnenkort met u in gesprek. Face to face, in een videosessie.

De afgelopen jaren heb ik op deze plek veel geschreven over de noodzaak van een hervorming van ons pensioenstelsel. Het onderwerp leeft bij de lezers, en daarom zijn er vaak veel reacties en vragen. Die reacties neem ik regelmatig mee bij de keuze voor een nieuw blogonderwerp, maar ik realiseer me dat op lang niet alle vragen een antwoord volgt. Alweer een hele tijd terug, nog voordat corona in ons land toesloeg, heb ik de lezer Lucas echter beloofd met antwoorden te komen op een lange vragenlijst van hem. Die antwoorden zijn tot op heden uitgebleven.

In februari zijn we aan de slag gegaan met het formuleren van antwoorden op deze (en andere) vragen. We kwamen toen al vrij snel tot de conclusie dat het toegankelijk op papier zetten van deze antwoorden nog niet zo eenvoudig was. Deels omdat de vragen soms vrij technisch van aard waren, deels ook omdat een aantal vragen ook voor ons nog niet te beantwoorden waren. Ons idee destijds was daarom de vragen bij nader inzien niet schriftelijk te beantwoorden, maar ze te bespreken in een bijeenkomst met mijzelf, deskundigen van onze uitvoeringsorganisatie PGGM en geïnteresseerde lezers van dit blog. En toen sloeg corona toe…

Het project heeft daardoor stilgelegen en is eerlijk gezegd in de afgelopen hectische maanden van de radar geraakt. Dat had niet gemoeten. We pakken het idee daarom weer op. De bijeenkomst gaat er dit najaar komen. We mikken op de eerste helft van oktober. Wel hebben we nog steeds te maken met de restricties rondom corona. We organiseren daarom een online-bijeenkomst, in de vorm van een video-call. Zo kunnen we toch met elkaar in gesprek en elkaar in de ogen kijken. We denken nu aan een sessie van ongeveer twee uur. In dat tijdsbestek zal niet alles dat er leeft aan bod kunnen komen, maar veel ook wel.

Binnen twee weken prikken we een datum. Op deze plek zal ik u dan laten weten hoe u mee kunt doen. Ik kijk uit naar het gesprek met u.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog

Luisteren

Wie is onze beste adviseur? Dat bent u. Daarom luisteren we graag naar wat u te vertellen heeft wanneer u ons belt, schrijft, mailt of met ons chat. Én we gaan daarmee aan de slag.

Ieder jaar laten we onafhankelijk onderzoeken hoe het staat met onze klantenservice. Luisteren we goed? Nemen we actie als er verbeteringen nodig zijn? En is onze organisatie zo ingericht dat u als onze klant altijd voorop staat? Een paar weken terug kregen we weer bezoek van de inspecteurs van Stichting Gouden Oor. Ik was blij met hun oordeel: we haalden opnieuw het hoogste niveau, en scoorden nog iets beter dan vorig jaar.  

Een uitdagend jaar
Een goed rapportcijfer krijgen is leuk, maar niet waar het ons om gaat. Waar gaat het dan wel om? We willen blijven leren. Daarom laten we ons jaarlijks doorlichten. We doen het goed, maar het kan altijd beter. Kritische ogen van buiten helpen daarbij.

Wat dit jaar een extra uitdaging was, waren de bijzondere omstandigheden waarin we moesten werken door de coronamaatregelen. Verreweg onze meeste medewerkers, ook die van de klantenservice, werken thuis. In het begin was het even spannend hoe dat zou lopen, maar het blijkt uitstekend te kunnen. We bleven ook de afgelopen maanden goed bereikbaar, dankzij de inzet en het improvisatievermogen van onze collega’s bij PGGM.

Luisteren en verbeteren
De inspecteurs van het Gouden Oor kijken niet alleen of wij goed naar u luisteren, ze beoordelen vooral ook of we in staat zijn wat we van u horen structureel om te zetten in verbeteringen. Dan gaat het niet alleen om onze klantenservice en werkgeversdesk, maar om de hele organisatie. Klanttevredenheid en gebruiksgemak voor u moeten in álle lagen van onze uitvoering centraal staan. En tegelijkertijd moeten we op de kosten letten. Want iedere euro die niet opgaat aan kosten, gaat naar uw pensioen. Daarom investeren we de afgelopen jaren veel in wat we noemen selfservice: u kunt steeds meer zaken zelf online regelen. Snel, makkelijk en 24 uur per dag.

Onze resultaten maken me trots op onze medewerkers. En ze maken me ook trots op u. Want zonder kritisch meedenkende klanten zijn we nergens. Zoals ik al zei: u bent onze beste adviseur.

Peter Borgdorff
Directeur PFZW

Uw mening over deze Borgblog